Zapewnienie dobrostanu zwierzętom w gospodarstwie jest „podstawową podstawą”. Dzięki zastosowaniu szeregu wymogów dotyczących paszy, pomieszczeń itp., umożliwiamy im nie tylko odpowiednie warunki do rozwoju, ale także w późniejszym czasie surowiec o dobrej jakości.
W poprzednim artykule dotyczącym dobrostanu krów, poruszyliśmy wymogi dotyczące obory. W przypadku trzody chlewnej także występują pewne minimalne wymagania, których trzeba przestrzegać pod względem pomieszczenia.
Choć na ogół, niektóre wymagania, dla większości mogą się wydawać naturalnymi i logicznymi, dla innych będą abstrakcją bo przecież to tylko zwierzęta.
POMIESZCZENIE:
Pierwszym podstawowym wymogiem dobrostanu wśród trzody jest zapewnienie pomieszczeń, które w żaden sposób nie będą szkodliwe dla ich zdrowia (chodzi tutaj o elementy w konstrukcji, które mogą wywołać okaleczenia, urazy kończyn, ograniczające swobodę ruchu itp.). Ważne jest, aby zapewnić trzodzie możliwość kontaktu z innymi zwierzętami (nie dotyczy to loch i loszek, przed i w trakcie proszenia). Podłoga w kojcach, powinna być równa, twarda, stabilna, gładka, ale nie śliska. W przypadku rolnika, który utrzymuje świnie na betonowej podłodze szczelinowej, powinien zapewnić, aby szczerość beleczek i otworków w podłodze była zgodna z przepisami, prawem.
Drugim wymogiem jest zapewnienie odpowiedniego oświetlenia naturalnego lub sztucznego (min. 40lx) przez minimum 8 godzin dziennie.
Ważne jest także, aby rolnik nie narażał zwierząt na czynnik w postaci hałasu, który przekracza 85 dB.
KOJCE
Podstawą zasadą dobrostanu trzody jest zapewnienie jest swobodę ruchu, która umożliwi im swobodę kładzenia się, wstawania i leżenia. W przypadku loch i loszek rolnikowi NIE WOLNO utrzymywać loch i loszek na uwięzi.
Rolnik przede wszystkim jest zobowiązany do zapewnienia każdej grupie technologicznej, bez względu na to czy są trzymane pojedynczo, czy grupowo, odpowiedniej powierzchni do życia.
Powierzchnia kojca – utrzymywanie zwierząt grupowo w kojcach:
– knurki i loszki hodowlane o masie ciała 30 – 110 kg – co najmniej 1,4 m2.
Warchlaki i tuczniki o masie ciała:
– do 10 kg – co najmniej 0,15 m2
– powyżej 10 do 20 kg – co najmniej 0,20 m2
– powyżej 20 do 30 kg – co najmniej 0,30 m2
– powyżej 30 do 50 kg – co najmniej 0,40 m2
– powyżej 50 do 85 kg – co najmniej 0,55 m2
– powyżej 85 do 110 kg – co najmniej 0,65 m2
– powyżej 110 kg – co najmniej 1 m2
Jeżeli utrzymujemy pojedynczo knury, należy zapewnić im kojce o powierzchni co najmniej 6m2, a w przypadku, gdy krycie odbywa się w kojcu to min. 10m2.
W przypadku stad powyżej 9 loch, rolnik zobowiązany jest do utrzymywania grupowo loch i loszek od 4 tygodnia po pokryciu do 1 tygodnia przed przewidywalnym terminem proszenia. W tygodniu poprzedzającym termin porodu, rolnik jest zobowiązany do zaopatrzenia kojca w materiał, który umożliwi budowanie gniazda, chyba, ze jest to niemożliwe ze względu na występujący w gospodarstwie system odprowadzania gnojowicy. Kojec, w którym przebywa locha nad oproszeniem powinien umożliwić naturalny poród, ale także umożliwiający dostęp człowieka. Kojce z lochami i małymi prosiętami powinien być wyposażony w przegrodę, która uniemożliwi przygniecenie młodych, oraz w wydzieloną część podłogi umożliwiającą wspólne odpoczywanie. Bardzo ważne jest, aby prosięta miały swobodny dostęp do lochy. Kojec powinien mieć powierzchnię co najmniej 3,5 m 2
(0)
Comments are closed here.