Na jakość kiszonki z kukurydzy wpływ ma wiele czynników, zarówno tych zależnych jak i niezależnych od człowieka. Każdy rolnik, dla którego kiszonka z kukurydzy to baza paszowa na cały rok, stara się, aby przygotowywana pasza była jak najlepszej jakości. Co zrobić, aby ograniczyć straty do minimum?
Jednym z czynników decydującym o wartości pokarmowej i jakości kiszonki jest stopień rozdrobnienia kukurydzy, zarówno przed bezpośrednim jej spasaniem jak i przed zakiszeniem. Należy dążyć przede wszystkim do otrzymania możliwie krótkiej sieczki i największego stopnia rozdrobnienia ziarniaków. Takie postępowanie spowoduje późniejsze, lepsze przyswajanie składników pokarmowych.
Dzięki uszkodzeniu okrywy owocowo-nasiennej ziarniaka oraz odpowiedniemu rozdrobnieniu części wegetatywnej kukurydzy, mikroorganizmy żwacza wykorzystują z niej więcej energii, co sprzyja efektywniejszej syntezie białka. Dobrze rozdrobniona kiszonka jest szybko trawiona.
Zbyt drobna sieczka jest natomiast niekorzystna dla przeżuwaczy. Zwierzę wytwarza mniej śliny niezbędnej w trawieniu. Taka kiszonka także szybciej przechodzi przez żwacz przez co jest mniej dostępna dla mikroorganizmów fermentacyjnych w żołądku. Teoretyczna długość takiej sieczki powinna wynosić od 4 do 8 mm. W praktyce jednak ważne jest aby ten parametr nie przekraczał 10 mm.
Całkowita strawność włókna NDF jest mniejsza dla drobnej niż dla grubej sieczki lub nie poddanej rozdrabnianiu. Zaleca się stosowanie większych długości cięcia jak 22 mm oraz rozdrabnianie z dodatkiem elementów wspomagających. W taki sposób otrzymana masa będzie charakteryzowała się po zakiszeniu większym spożyciem suchej masy co będzie skutkowało większą wydajnością u krów mlecznych.
mgr inż. Agnieszka Szumańska
(0)
Comments are closed here.