Nawozy organiczne, nawozy naturalne – niektórzy błędnie stosują je zamiennie. W 10.07.2007 roku, w Ustawie o nawozach i nawożeniu” określono definicję nawozów organicznych, która brzmi następująco: „nawozy wyprodukowane z substancji organicznej lub mieszanin substancji organicznych, w tym kompoty, także wyprodukowane przy udziale dżdżownic”
Wartość nawozów organicznych określana jest na postawie zawartości: suchej masy, azotu i jego stosunku do węgla, składników mineralnych czy składników niepożądanych (także toksycznych dla środowiska jak i samej rośliny).
Na tej podstawie wyróżniono następujące grupy nawozów:
Produktu uboczne produkcji roślinnej. W tej grupie znajdują przede wszystkim liście buraków cukrowych (które nie są uznawane jako pasze wg UE), które są cennym źródłem dla roślin następczych. Niestety, mają one zmienne zakresy zawartości poszczególnych makro i mikroskładników, dlatego wskazane jest wykonanie ich analizy.
Resztki pożniwne pozostawione na polu po zbiorze plonu głównego i ubocznego, części roślin. Resztki pożniwne nie są uważane jako nawóz organiczny, ze względu na naturalne ich pozostawanie na polu po zbiorze plonu np. ściernisko, słoma. Pomimo tego, stanowią one ważne źródło w utrzymaniu bilansu materii organicznej w glebie. Według informacji zawartych w książce Grzebisza [2009] resztki pożniwne stanowią: w ziemniaku około 10%, a w przypadku zboża i rzepaku nawet 25 % masy organicznej całej rośliny. Uwzględniając także organy generatywne, pozostawione na polu (wyłączając słomę) łącznie mogą one stanowić aż do 33 % biomasy wyprodukowanej przez roślinę uprawną.
„Nawozy” zielony. Do tej grupy zaliczamy rośliny zbierane w fazie wegetatywnej, gdy zawierają dużą ilość azotu. Do roślin uprawianych na nawóz zielony zalicza się rośliny z rodziny traw, kapustowatych, motylkowych. W obecnym czasie, uprawa ta ma duże znaczenie dla ochrony środowiska, a także wpływają na ograniczenie wymywania składników z gleby, produkcję materii organicznej czy biologiczną poprawę meliorację podglebia.
Komposty gospodarskie. Do tej grupy zaliczane są odpady biodegradowalne z gospodarstwa poddawane fermentacji tlenowej m.in.: chwasty (z wykluczeniem fazy dojrzałej z nasionami), resztki roślin, liście z drzew czy trawa z trawników przydomowych. Powstały nawóz charakteryzuje się stosunkiem C:N poniżej 20, co umożliwia dostatecznie szybką mineralizację.
Organiczne odpady przemysłowego przetwórstwa płodów rolnych.
Osady ściekowe i komposty miejskie. Mają one działanie wspomagające właściwości gleby. Aby omawiane produkty pochodzenia nierolniczego mogły zostać wykorzystane w rolnictwie muszę spełniać podstawowe kryteria:
Krytyczna zawartość metali ciężkich
- Brak obecności bakterii z rodzaju Salmonella
- Brak obecności żywych pasożytów jelitowych
- Zawartość metali ciężkich w glebie użytkowanej rolniczo lub przeznaczonej do użytkowania rolniczego poniżej wartości granicznych
- Odczyn gleby (nie mniejszy od pH 5,6)
- Bezpieczeństwo jakościowe wód podziemnych i powierzchniowych
mgr inż. Agnieszka Szumańska
(0)
Comments are closed here.