Chwasty-przyczyny występowania

Chwasty można spotkać praktycznie wszędzie. Niektóre gatunki uznawane są jako rośliny o właściwościach leczniczych (np. odpowiednia ich ilość w runi jest pożądana), a niektóre wręcz przeciwnie, mają właściwości trujące i należy ich unikać.

Mówi się, że lepiej zapobiegać niż leczyć. Z tego też względu wpierw warto zapoznać się z przyczynami pojawiania się chwastów, by móc z nimi walczyć albo chociaż ograniczyć ich występowanie.

Zakwaszenie i zubożenie gleby

Nieuregulowany odczyn gleby czy ubogość w składniki pokarmowe to idealne środowisko do rozwoju chwastów, które obniżają wartość całej runi. Na glebach kwaśnych można spotkać m.in.: dziurawca zwyczajnego (obniżenie wartości siana), szczaw polny (roślina trująca), mchy (nie nadają się do skarmiania), bliźniaczka psia trawka (słabo plonuje i ma niską wartość pokarmową). Na glebach o odczynie obojętnym lub zasadowym występują: tomka wonna (niska wartość pokarmowa), jaskier bulwkowy (roślina trująca), kosmatka polna (niska wartość paszowa).

Jak widać, niektóre chwasty mogą być uznane za wskaźniki odczynu gleby czy małej zasobności gleby w składniki pokarmowe.

Zacienienie

W przypadku niektórych chwastów, idealnym miejscem do ich rozwoju są miejsca zacienione, z ograniczonym dostępem do słońca np. przy budynkach od strony północnej, lasy, przy lasach. Mogą tam występować: mchy czy bluszczyk kurdybanek.

Zabagnienie

Na obszarach zabagnionych (stale lub okresowo) uprawa roślin jest bardzo utrudniona a czasami niemożliwa. Taką sytuację wykorzystują chwaty, które lubują się w takim podłożuczyli wszelkiego rodzaju turzyce (niska wartość, dużo krzemu w łodygach i liściach), śmiałki darniowe (wypiera cenne gatunki i jest ciężki do pozbycia się), skrzyp błotny (roślina silnie trująca pod każdą postacią (siano, sianokiszonka), u zwierząt w wyniku spasania pojawiają się porażenia układu ruchu oraz choroby układu pokarmowego).

Nadmierne nawożenie azotem i potasem 

Nie tylko rośliny uprawne uwielbiają dostarczane im składniki pokarmowe w postaci nawozów. Na terenach, które są nadmiernie nawożone mogą pojawić się: szczaw kędzierzawy (obniża wartość pokarmową), barszcz zwyczajny (wypiera wartościowsze gatunki, pogarsza jakość paszy, w której występuje), trybula leśna (szybko drewniejąca roślina, która może wywołać u bydła zatrucia).

Wypas

Gdy pastwisko jest zbyt eksploatowane bardziej wartościowe rośliny nie mają zbyt dużo czasu na wzrost. Sytuację tą wykorzystują chwasty, które głównie są omijane przez zwierzęta. Rozwijają się tam m.in.: stokrotki pospolite (obniża plon ze względu na swoje rozmiary – nie jest wychwytywana przez kosiarkę), jastrzębiec kosmaczek (utrudnia rozwój innych roślin, w dużej ilości jest trujący, szczególnie dla owiec), pięciornik gęsi (niska roślina, obniża plon), babka zwyczajna (w dużej ilości zagłusza inne gatunki).

Zbyt luźna darń

W skutek wypadnięcia cennych gatunków roślin, w ich miejsce pojawiają się chwasty takie jak: bodziszek łąkowy (mała wartość pastewna), rdest wężownik (tłumi bardziej wartościowe rośliny), przytulia pospolita (niska wartość pastewna), pokrzywa zwyczajna (obniża wartość siana, omijana przez zwierzęta).

Jak widać, czasami nieświadomie sprzyjamy rozwojowi chwastów w naszym otoczeniu, a przecież wystarczy przestrzegać kilka podstawowych zasad by w sposób naturalny ograniczyć ich populację.

Przykładowe chwasty:

mgr inż. Agnieszka Szumańska

0

(0) wstecz