Wiosenne nawożenie ma kolosalne znaczenie dla późniejszego stanu plantacji i plonowania roślin ozimych. Jednym z kluczowych elementów nawożenia w tym czasie jest dawka startowa azotu, która przyczynia się do przyspieszenia regeneracji plantacji po zimie.
Ozime rośliny uprawne osiągają pewien stopień rozwoju przed wejściem w zimowy spoczynek. Jeśli są prawidłowo rozwinięte, są w stanie bez większego uszczerbku przetrwać sezon zimowy, nawet będąc narażone na negatywne skutki warunków atmosferycznych, takie jak przemarznięcia. Wiosną jednak plantacja jest osłabiona i trzeba wspomóc rośliny, by szybko się zregenerowały i zaczęły wiosenną wegetację. Prawidłowe nawożenie ma wtedy największe znaczenie.
Nawożenie azotowe w zbożach zwykle jest podzielone na dwie lub trzy dawki. W przypadku roślin uprawianych z przeznaczeniem na paszę najczęściej stosuje się dwie dawki azotu, a roślinom uprawianym z przeznaczeniem do konsumpcji podaje się trzy dawki azotu. Najlepszym terminem podania pierwszej dawki startowej jest najczęściej wczesna wiosna, jeszcze przed wystartowaniem wegetacji. Zadaniem pierwszej dawki azotu jest regulacja ilości źdźbeł (w przypadku pszenicy czy pszenżyta) oraz pokrycie zwiększonego zapotrzebowania roślin na azot w okresie intensywnego wiosennego wzrostu.
Najczęściej dawka startowa powinna wynosić około 50 procent zapotrzebowania roślin na azot. Nawozy nie powinny jednak być stosowane dowolnie – warto przy ustalaniu dawki startowej wziąć pod uwagę stan plantacji po zimie i stopień jej rozwoju. Zarówno zbyt mała dawka azotu, jak i podanie za dużej ilości nawozu w pierwszej dawce mogą przynieść szkody dla dalszego rozwoju plantacji.
(0)
Comments are closed here.